Ο ήλιος άπλωνε τις χρυσές του υφάνσεις πάνω στο γραφικό νησί, όταν ο Νικόλας αντίκρισε για πρώτη φορά την Άννα. Ήταν η μητέρα της Μαρίας, της αρραβωνιαστικιάς του, και η ομορφιά της έλαμπε σα διαμάντι. Τα σμαραγδένια μάτια της έλαμπαν σα θάλασσα και τα ξανθά μαλλιά της πλαισίωναν ένα πρόσωπο αγγελικό. Ο Νικόλας ένιωσε σα να τον χτύπησε κεραυνός.
Η Μαρία, γεμάτη χαρά, τους σύστησε. Η Άννα, με ζεστό χαμόγελο, τον καλωσόρισε στην οικογένεια. Ο Νικόλας, γοητευμένος, έψαχνε λέξεις για να εκφράσει τον θαυμασμό του. Η συζήτηση έρρεε αβίαστα, γεμάτη γέλιο και αισιοδοξία. Ο Νικόλας ένιωθε μια έλξη ακατανίκητη, σα να τον τραβούσε μαγνήτης.
Στις μέρες που ακολούθησαν, η έλξη δυνάμωσε. Ο Νικόλας έβρισκε κάθε ευκαιρία για να έρθει κοντά στην Άννα. Μοιράζονταν κοινά ενδιαφέροντα, συζητούσαν για ώρες, γελούσαν, ένιωθαν μια σπάνια σύνδεση. Η Μαρία, χαρούμενη για την αρμονία που επικρατούσε, δεν υποψιαζόταν τίποτα.
Κάποιο βράδυ, σε μια βόλτα δίπλα στο φεγγαρόφωτο, τα χείλη τους συναντήθηκαν. Η έλξη δεν άντεχε άλλο. Ο Νικόλας και η Άννα παραδόθηκαν σε ένα παθιασμένο φιλί, γεμάτο τρυφερότητα και πόθο. Ήταν σα να ξύπνησαν μέσα τους άγνωστες δυνάμεις.
Η σχέση τους έγινε μυστικό, κρυμμένο από τα μάτια του κόσμου. Βίωναν μια αγάπη απαγορευμένη, γεμάτη ένταση και πάθος. Ο Νικόλας ένιωθε ένοχος απέναντι στην Μαρία, αλλά η έλξη για την Άννα ήταν ακατανίκητη.
Η ζωή τους έγινε ένα τανγκό συναισθημάτων. Χαρά και τύψεις, έρωτας και φόβος, ελπίδα και απελπισία.
Ο Νικόλας βασανιζόταν από τύψεις. Η αγάπη του για την Άννα ήταν σαγηνευτική, αλλά ταυτόχρονα βάραινε την ψυχή του. Πώς θα μπορούσε να αγαπάει δύο γυναίκες ταυτόχρονα; Η Μαρία, αγαπημένη και αφοσιωμένη, τον περίμενε με ανυπομονησία, ενώ η Άννα, σα μοιραία γοητεία, τον μάγευε με την ομορφιά και το πνεύμα της.
Κάθε μέρα έρχονταν αντιμέτωπος με ένα ηθικό δίλημμα. Έπρεπε να διαλέξει. Η Μαρία, η γυναίκα που είχε υποσχεθεί να αγαπήσει για πάντα, ή η Άννα, η απαγορευμένη αγάπη που φούντωσε στην καρδιά του.
Μια μέρα, η Άννα, μη αντέχοντας άλλο το μαρτύριο, ομολόγησε τα συναισθήματά της στην Μαρία. Ο κόσμος της Μαρίας γκρεμίστηκε. Η μητέρα της, που τη θεωρούσε φίλη, πρόδωσε την εμπιστοσύνη της. Ο Νικόλας, συντετριμμένος, ζήτησε συγχώρεση, αλλά η πληγή ήταν βαθιά.
Η Μαρία, πληγωμένη και θυμωμένη, έφυγε από το νησί. Ο Νικόλας έμεινε μόνος, βυθισμένος στις τύψεις και την απελπισία. Η απαγορευμένη αγάπη άφησε πίσω της θλίψη και ματαιότητα.
Κάποια χρόνια αργότερα, ο Νικόλας, ακόμα σημαδεμένος από την εμπειρία, συνάντησε τυχαία την Μαρία. Η πληγή είχε επουλωθεί, αλλά η ουλή έμεινε. Συζήτησαν, μοιράστηκαν τα συναισθήματά τους, συγχωρέσανε ο ένας τον άλλον.
Η ζωή τους ακολούθησε διαφορετικούς δρόμους, αλλά η ιστορία τους έμεινε χαραγμένη στην μνήμη τους. Ήταν μια ιστορία αγάπης και προδοσίας, έρωτα και τύψεων, μια ιστορία που άφησε σημάδια ανεξίτηλα.
