Ήμουν πάντα καλή μαθήτρια, αφοσιωμένη στα μαθήματα και τις σπουδές μου. Ποτέ δεν έψαχνα για έρωτες ή περιπέτειες, έως ότου τον είδα. Ο κύριος Αλεξίου, ο νέος καθηγητής ιστορίας, ήταν σα να βγήκε από σελίδα μυθιστορήματος. Μελαχρινός, με γαλανά μάτια και βλέμμα που σε μάγευε, έκανε τα μαθήματα ιστορίας συναρπαστικά.
Σιγά σιγά, άρχισα να νιώθω κάτι παράξενο για εκείνον. Ένας σφίξιμο στο στομάχι, μια ζεστασιά όταν τον έβλεπα, μια λαχτάρα να ακούσω τη φωνή του. Ήταν έρωτας; Ντρεπόμουν να το παραδεχτώ, φοβόμουν την κατακραυγή, την κριτική. Ήμουν μαθήτρια, εκείνος καθηγητής, και η διαφορά ηλικίας μας ήταν μεγάλη.
Κρυφά, άρχισα να τον παρατηρώ. Πώς μιλούσε, πώς κινούνταν, πώς χαμογελούσε. Κάθε του λέξη, κάθε του χειρονομία, μου έστελνε κύματα συγκίνησης. Ήθελα να τον πλησιάσω, να του μιλήσω, να του εξομολογηθώ τα συναισθήματά μου, αλλά ο φόβος με κρατούσε δέσμια.
Μια μέρα, μετά το μάθημα, έμεινα στην τάξη, δήθεν για να ρωτήσω κάτι για την ύλη. Ήταν μόνος, καθιστός στο γραφείο του, χαμένος στις σκέψεις του. Μάζεψα όλο μου το θάρρος και πλησίασα. "Κύριε Αλεξίου," ψιθύρισα.
Ξαφνιάστηκε, ύψωσε το βλέμμα του και με είδε. "Ναι, Μαρία;" ρώτησε, με μια ζεστασιά στη φωνή του που έκανε την καρδιά μου να χτυπήσει δυνατά.
"Ήθελα... ήθελα να σας πω..." άρχισα, και έσφιξα τα δόντια μου για να συγκρατήσω τα δάκρυα που έτρεχαν στα μάτια μου. "Ήθελα να σας πω ότι... ότι σας θαυμάζω."
Με κοίταξε για λίγο, με ένα βλέμμα γεμάτο κατανόηση και τρυφερότητα. "Σε ευχαριστώ, Μαρία," είπε. "Είναι σημαντικό για μένα να το ξέρω αυτό."
Σηκώθηκε από το γραφείο και πλησίασε. "Ξέρεις," μου είπε, "και εγώ σε θαυμάζω. Είσαι μια έξυπνη, ταλαντούχα κοπέλα με λαμπρό μέλλον."
Έσκυψε και μου χάιδεψε τα μαλλιά. "Και να θυμάσαι," ψιθύρισε, "ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο."
Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα τον κόσμο μου να γκρεμίζεται και να χτίζεται ξανά από την αρχή. Ο έρωτάς μου δεν ήταν ανεκπλήρωτος. Ο κύριος Αλεξίου ένιωθε το ίδιο.
Η σχέση μας έμεινε κρυφή για χρόνια. Ήταν δύσκολο, γεμάτο κρυφές συναντήσεις και κλεμμένες ματιές. Όμως, η αγάπη μας ήταν δυνατή, αληθινή, και μας έδινε τη δύναμη να ξεπερνάμε τα εμπόδια.
Τελικά, όταν πια ήμουν έτοιμη να φύγω για το πανεπιστήμιο, αποφασίσαμε να τα αποκαλύψουμε όλα. Η αντίδραση του κόσμου ήταν ανάμεικτη. Κάποιοι μας καταδίκασαν, άλλοι μας στήριξαν.
Η αποκάλυψη της σχέσης μας έφερε ταραχή στην ήσυχη ζωή μας. Ορισμένοι γονείς μαθητών διαμαρτυρήθηκαν, ζητώντας την απόλυση του κυρίου Αλεξίου. Η διεύθυνση του σχολείου, έστω και απρόθυμα, αναγκάστηκε να του ασκήσει πειθαρχική δίωξη.
Εγώ βρέθηκα στο επίκεντρο καταιγισμού σχολίων και ψιθύρων. Κάποιοι με θεωρούσαν θύμα, άλλοι τυχοδιώκτρια. Η φιλία μου με τις συμμαθήτριές μου δοκιμάστηκε, καθώς η σχέση μου με τον καθηγητή δημιούργησε ένα άβολο χάσμα.
Μέσα σε όλα αυτά, ο κύριος Αλεξίου remained a steadfast rock. Η αγάπη και η υποστήριξή του ήταν η πυξίδα μου, που με βοηθούσε να πλοηγούμαι στα ταραγμένα νερά. Μαζί, αποφασίσαμε να παλέψουμε για τον έρωτά μας, αψηφώντας τις αντιξοότητες.
Η δίκη έλαβε χώρα σε ένα κλίμα έντασης. Ο κύριος Αλεξίου κατηγορήθηκε για ανήθικη συμπεριφορά και κατάχρηση εξουσίας. Η υπεράσπιση του επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι η σχέση μας άρχισε όταν ήμουν πλέον ενήλικη, και ότι δεν υπήρξε ποτέ καμία μορφή εξαναγκασμού ή εκμετάλλευσης.
Μετά από ώρες αγωνιώδους αναμονής, η ετυμηγορία ήταν αθωωτική. Η ανακούφιση και η χαρά μας ήταν απερίγραπτες. Ξαφνικά, νιώσαμε ελεύθεροι να ζήσουμε τον έρωτά μας χωρίς φόβο και κρυψώνες.
Η ιστορία μας έλαβε δημοσιότητα, πυροδοτώντας μια συζήτηση για την ηθική των σχέσεων μεταξύ καθηγητών και μαθητών. Πολλοί τάχθηκαν υπέρ μας, ενώ άλλοι έμεναν σταθερά αντίθετοι.
Παρά τις αντιδράσεις, η αγάπη μας άνθισε. Παντρευτήκαμε λίγα χρόνια αργότερα, σε μια σεμνή τελετή, ανάχωμα περιτριγυρισμένο από αγαπημένα πρόσωπα που στήριξαν το ταξίδι μας.
Σήμερα, ζούμε μια ήρεμη και ευτυχισμένη ζωή. Ο κύριος Αλεξίου, πλέον συνταξιούχος, αφιερώνει τον χρόνο του στη συγγραφή και τη ζωγραφική. Εγώ ακολούθησα καριέρα στον ακαδημαϊκό χώρο, και νιώθω περήφανη για τα επιτεύγματά μου.
Η ιστορία μας αγγίζει μια λεπτή γραμμή ηθικών διλημμάτων. Ίσως η σχέση μας να ξεκίνησε υπό αμφιλεγόμενες συνθήκες, αλλά η αγάπη μας άντεξε στον χρόνο, νικώντας κάθε εμπόδιο. Για εμάς, η αγάπη μας ήταν, και παραμένει, αδιαμφισβήτητα αληθινή.
