Σε μια γωνιά της Αθήνας, σ' ένα γραφικό καφενείο, συναντήθηκαν τα βλέμματα της Μαρίας και του Fadi. Η Μαρία, μια νεαρή Ελληνίδα με πλούσια μαύρα μαλλιά και μάτια χρώματος μελί, και ο Fadi, ένας γοητευτικός άντρας από την Συρία με σμαραγδένια μάτια και καστανό δέρμα, ένιωσαν μια ακαριαία έλξη.
Κάθε μέρα, η Μαρία περίμενε με ανυπομονησία την ώρα που θα τον έβλεπε. Έπιναν καφέ, μιλούσαν για τα όνειρά τους, για τις χαρές και τις λύπες τους. Σιγά σιγά, η φιλία τους άνθισε σε έναν απαγορευμένο έρωτα.
Η κοινωνία, η οικογένεια, όλα έρχονταν εμπόδιο στην αγάπη τους. Ο φόβος για το διαφορετικό, για το "ξένο", δημιούργησε ένα τείχος γύρω τους.
Κρυβόντουσαν στα σοκάκια, ψιθύριζαν λόγια αγάπης στα σκοτεινά σοκάκια, ζούσαν τον έρωτά τους κρυφά, σαν ένοχοι.
Η Μαρία πονούσε. Ήθελε να φωνάξει στον κόσμο ότι αγαπά τον Fadi, ότι η αγάπη τους δεν έβλεπε χρώμα, δεν έβλεπε θρησκεία.
Μια μέρα, πήρε την μεγάλη απόφαση. Ομολόγησε στους γονείς της τον έρωτά της. Η αντίδρασή τους ήταν σφοδρή. Θυμός, απογοήτευση, λόγια πικρά.
Η Μαρία έφυγε από το σπίτι. Δεν άντεχε άλλο την καταπίεση.
Βρήκε καταφύγιο στο σπίτι του Fadi. Εκεί, μαζί, ονειρεύτηκαν μια ζωή μακριά, σε μια χώρα όπου ο έρωτάς τους θα ήταν ελεύθερος.
Με δάκρυα στα μάτια, αλλά με καρδιές γεμάτες ελπίδα, άφησαν την Ελλάδα πίσω τους. Ξεκίνησαν για ένα νέο ξεκίνημα, για μια ζωή γεμάτη αγάπη, χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις.
Η ιστορία της Μαρίας και του Fadi είναι μια ιστορία απαγορευμένου έρωτα, μια ιστορία θάρρους και ελπίδας.
Είναι μια υπενθύμιση ότι η αγάπη δεν έχει σύνορα, δεν έχει χρώμα, δεν έχει θρησκεία.
Η αγάπη είναι ελεύθερη και δυνατή, και μπορεί να νικήσει κάθε εμπόδιο.
